បទវិភាគ៖ ពាក្យស្លោក ទាំងនេះ គួរតែចងចាំហើយ យកទៅសិក្សាមើលថាតើ ទិដ្ឋភាពសង្គម នាពេលនេះ អាចឆ្លុះបញ្ជាំងពីការពិតរបស់អ្នកនយោបាយដែរឬទេ។ នៅក្នុងសង្គមរបស់មនុស្ស មហិច្ឆតា របស់អ្នកនយោបាយ មានច្រើនណាស់ គឺមិនអាចគណនា បានឡើយ ។អ្នកខ្លះចង់ បាន ត្រឹមនេះ អ្នកខ្លះចង់បានលើសនេះ។តែអ្នកខ្លះមិនត្រឹម ចង់បានតំណែងទេគឺថែមទាំងចង់បាន លុយកាក់ ទៀតផង។អ្នកនយោបាយខ្លះទៀត លក់ឧត្ដមគតិខ្លួន ដើម្បី បំរើ មហិច្ឆតា របស់គេ ទៀតផងដែលទីបំផុតអ្នកនោះក្លាយជាអ្នកនយោបាយលក់ឧត្តមគតិ។ តែ ក៏មានអ្នកនយោបាយខ្លះ ស្មោះត្រង់ និង មានស្មារតីនិយម របស់ខ្លួនច្បាស់លាស់ដែរ។ តើទស្សនៈនៃពាក្យស្លោកទាងនេះមានន័យដូចម្ដេច?
តទៅនេះ សូមស្ដាប់ ការធ្វើអត្ថាធិប្បាយ របស់លោកនួន បូរិន ដូចតទៅ៖
សង្គមណាក៏ដូចសង្គមណាដែរ ឱ្យតែមានការវិវត្តនយោបាយចម្លែកអ្វីមួយ ឬក៏អ្នកនយោបាយមួយរត់ទៅបក្សមួយទៀត គឺពេលនោះ គេហៅថា មានការទិញ ឬលក់ឧត្តមគតិ ដើម្បីជាថ្នូរអ្វីមួយ ឬ ដើម្បីឱ្យខ្លួនគេបានសុខសុវត្ថិភាពជៀសផុតពីការគំរាមកំហែងដោយទទួលយកតួនាទីថ្មី។ អ្នកនយោបាយដោះដូរឧត្តមគតិនេះ ត្រូវគេមើលឃើញថា ជាមនុស្សគិតផលប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួនជាងផលប្រយោជន៍រួម ។
អ្នកនយោបាយបែបនេះ គេសង្កេតឃើញមានច្រើននាពេលបច្ចុប្បន្ននេះ ។ តែយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏មានអ្នកនយោបាយខ្លះមិនបានលក់ឧត្តមគតិទាំងស្រុងឱ្យទៅភាគីម្ខាងដែរ។ អ្នកនយោបាយនោះ មានល្បិចមិនអាចឱ្យគេទិញបានងាយៗទេហើយក៏មិនអាចជាប់សន្ទូចគេងាយៗដែរ។
បណ្ដាញសង្គមហ្វេសប៊ុកជាអ្នកបំបែកមុខអ្នកនយោបាយលក់ឧត្តមគតិ
នាសម័យហ្វេសប៊ុកនេះបើគេដឹងថា អ្នកនយោបាយនោះ លក់ឧត្តមគកតិរបស់ខ្លួន គឺ អ្នកនោះ ពិតជាបាក់មុខយ៉ាងខ្លាំង ។
អ្នកបណ្ដាញសង្គមនឹងបង្ហោះរូបបុគ្គលនោះ ព្រោងព្រាតហើយ គេនាំគ្នារិះគន់ឥតសំចៃគ្រប់ៗគ្នា។
កន្លងមកគេសង្កេតឃើញអ្នកនយោបាយក្រុមបក្សប្រឆាំងច្រើនតែរត់ទៅនៅជាមួយបក្សកាន់អំណាច ដែលអ្នកបណ្ដាញសង្គមចាប់ផ្ដើមបង្ហាញមុខពួកគេ ហើយគេបញ្ចេញប្រវត្តិរូបបុគ្គលនោះទៀតផង។
អ្នកនយោបាយនេះត្រូវគេឱ្យលាក់មុខ ហើយរង់ចាំឱកាសមកដល់ គេឱ្យវាយប្រហារមេដឹកនាំ ឬគណបក្សដែលខ្លួនធ្លាប់ជ្រកកោន។ ការធ្វើដូចនេះ ជាការវាយបន្ថោកលើអតីតមេដឹកនាំរបស់ខ្លួនដើម្បីឱ្យបាក់មុខបាក់មាត់ហើយយ៉ាងហោចណាស់ក៏ចំណេញ ទៅឱ្យភាគីដែលទិញបុគ្គលនេះបានខ្លះដែរ។តែបើគេប្រើលែងមានប្រសិទ្ធភាពហើយនោះ គឺអ្នកនយោបាយនោះក៏គេលែងឱ្យធ្វើសកម្មភាពអ្វីដែរ។ យូរៗទៅ អ្នកនយោបាយលក់ឧត្តមគតិនោះ បាត់បង់ទាំងស្រុង នូវតួនាទីនិងសកម្មភាពជួយសង្គមនិងប្រទេសជាតិហើយសូម្បីតែគ្រួសាររបស់បុគ្គលនោះ ក៏មិនសូវគេរាប់អានដែរ។
អ្នកនយោបាយបញ្ញើក្អែក
មុនចូលដល់ចំណុចនេះ គឺអ្នកត្រូវស្វែងយល់សិននូវពាក្យថា បញ្ញើក្អែក ។ តាមសៀវភៅវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជជួនណាត ពាក្យថា បញ្ញើក្អែក គឺជា រុក្ខជាតិម្យ៉ាងមានសណ្ឋានជាវល្លិ៍ ។ រុក្ខជាតិនេះ វារស់ និងធំធាត់បាន ដោយសារដើមឈើដែលវាពឹងអាស្រ័យ។ គេធំ វាក៏ធំ គេស្វិត វាក៏ស្វិតដែរ។គេរំលំ វាក៏រលាយដែរ។ បើនិយាយអំពីមនុស្សវិញ គឺអ្នកនោះមានកិត្តិយសល្បីឈ្មោះបានដោយសារគេជួយជ្រោមជ្រែង ដោយការដាក់ជណ្ដើរ ឬគេធ្វើរធ្នើរឱ្យតោង ដើម្បីបានខ្ពស់មុខខ្ពស់មាត់នឹងគេ។
មនុស្សប្រភេទនេះក៏ងាយភ្លេចគុណម្ចាស់ដែរ ។ មនុស្សនេះ បើជាអ្នករមិលគុណវិញ គេថា កែមិនឡើងឡើយ។ អ្នកនយោបាយបែបនេះក៏មានច្រើនដែរ ក្នុងសង្គមយើងបច្ចុប្បន្ននេះ។
អ្នកនយោបាយនេះ ច្រើនតែទៅសម្ងំដើម្បីបានសុខដោយសារគេ ។ តែក៏ងាយក្បត់ម្ចាស់ដែរ។ ចង់មិនចង់ អ្នកនយោបាយបញ្ញើក្អែកនេះ ក៏អាច វាយកម្ទេចសំបុកដែលខ្លួនធ្លាប់ជ្រកកោន ឱ្យរលាយបានដែរ បើគេទិញឧត្តមគតិអ្នកនោះបាន ។
តែផ្ទុយទៅវិញ មិនមែនសឹងតែទាំអស់ទេ ដែលអ្នកនយោបាយបែបនេះ ត្រូវគេទិញបាន គឺ អ្នកខ្លះមិនអាចទិញបាន ហើយកាន់តែស្មោះត្រង់ នឹងម្ចាស់ខ្លួន ដែលខ្លូនមកជ្រកកោនខ្លាំងជាងមុនទៀតផង ។ អ្នកនយោបាយនេះគេថា ចេះកែខ្លួនហើយរស់នៅក្នុងសង្គមបានទៀតផង។
អ្នកនយោបាយសុខចិត្តជាប់ពន្ធនាគារ ឬ គេចខ្លួនដើម្បីបន្តសិទ្ធិធ្វើនយោបាយ
ក្នុងសង្គមរបស់មនុស្សនាពេលបច្ចុប្បន្ននេះ គេអាចបែបចែកជាពីរប្រភេទ ប្រភេទអ្នកនយោបាយចង់រស់ដើម្បីសេរីភាព និងនិងអ្នកនយោបាយតស៊ូដើម្បីសេរីភាព។ ត្រង់ចំណុចនេះ យើងពន្យល់ថា អ្នកនយោបាយនេះ មិនព្រមលក់ឧត្តមគតិឱ្យគេឡើយ។ អ្នកនយោបាយនេះ សុខចិត្តដេកគុក ឬ រត់ចោលប្រទេសដើម្បីបន្តប្រើប្រាស់សិទ្ធិក្នុងការតស៊ូ ខាងផ្លូវនយោបាយទៀត។
អ្នកនយោបាយបែបនេះ គេអាចចាត់ទុកថា មានឧត្តមគតិរឹងមាំ ដោយមិនយល់ព្រមតាមការគាបសង្គត់របស់ភាគីម្ខាងទៀតឡើយ។ អ្នកនយោ បាយនេះ ត្រូវរង់ចាំពេលវេលាមកដល់ដើម្បីប្រឡូកក្នុងឆាកនយោបាយវិញ។ តែយ៉ាងណាក៏ដោយ អ្នកនយោបាយ គួរចងចាំថា « តស៊ូដើម្បីសេរីភាព រស់ដើម្បីសេរីភាព កុំធ្វើអត្តឃាតនយោបាយដើម្បីសេរីភាព»៕
