ព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជាមានអ្នកប្រាជ្ញអក្សរសាស្ត្រខ្មែរជាច្រើនរូប ដូចជាសម្តេចសង្ឃរាជ ជួន ណាត ,លោកកេង វណ្ណសាក់ ជាដើម។
អ្នកប្រាជ្ញទាំងនោះបានបន្សល់កេរទុកឲ្យកូនចៅខ្មែរសិក្សាពីស្នាដៃរបស់លោក រហូតមកពេលបច្ចុប្បន្នយ៉ាងសន្ធឹកសន្ធាប់។ តទៅនេះសូមលើកពាក្យសូរដូច «ក,ក៏,ករ» នៅក្នុងសៀវភៅវចនានុក្រមខ្មែរដែលជាឯកសារគោលក្នុងការនិយាយ និងសរសេរ ដូចតទៅ៖
ក ( ន. ) អវយវៈដែលតពីក្បាលទៅស្មា ឬទៅខ្លួននៃមនុស្សសត្វ ។ ដៃជើងមនុស្សក៏មាន កដែរ: កដៃ, កជើង ។ ទងខាងដើមកួរស្រូវក៏ហៅ ក ដែរ : កស្រូវ ។ កន្លែងដែលតជាប់ពីមាត់ដបជាដើមចុះទៅទល់នឹងក្អេងក៏ហៅ ក ដែរ : កដប, កក្អម ។
ក ( កិ. ) តាំងផ្ដើម, តាំងធើ្វ : កសាង, កកើត, កចេតិយ, កភូមិ ។
ក៏ ( និ. ) ពាក្យជាសន្ធានមានសំឡេងកញ្ឆក់ខ្លីសម្រាប់និយាយតប្រយោគដោយឡែក : អ្នកក៏ទៅ, ខ្ញុំក៏ទៅ, ធើ្វដូច្នេះក៏បាន, របស់នេះរូបក៏ល្អ តម្លៃក៏ថោក ។
ករ បា.( ន. ) ដៃ : លើកករប្រណម្យ ។
សម្គាល់
កិ. គឺ ជាកិរិយា
ន. គឺ ជានាម
និ. គឺ និបាតសព្ទ៕
