ភ្នំពេញ ៖ បច្ចុប្បន្ននេះទាំងស្ដ្រី និងបុរស គឺមានសិទ្ធិស្នើគ្នាក្នុងការសម្រេចចិត្ដ ដើម្បីជ្រើសរើសការងារដែលខ្លួនពេញចិត្ដ។ តែយ៉ាងណាការងារទាំងអស់គឺមិនដូចគ្នាទេ តែងតែមានផលលំបាក និងប្រឈមគ្រោះថ្នាក់ផ្សេងៗពីគ្នា។ ជាក់ស្ដែងការងារជាសន្ដិសុខ គេកម្រឃើញមានស្ដ្រីបំពេញតួនាទីបែបនេះណាស់ បើមានក៏តិចតូចតែប៉ុណ្ណោះ លើកលែងតែក្នុងជួរមន្ដ្រីប៉ូលីស ឬទាហ៊ាន។
ជាទូទៅស្ដ្រីត្រូវបាន គេមិនសូវអោយតម្លៃច្រើនទេ ចំពោះការងារប្រើកម្លាំង ឬក៏ការងារដែលមានសកម្មភាព ច្រើនហើយប្រឈមគ្រោះថ្នាក់ឬបញ្ហាផ្សេងៗ។ ការចាត់ទុកស្រីបែបនេះ ដោយសារផ្នត់គំនិត មិនទុកស្ដ្រីលើមុខតំណែងធំ និងមុខតំណែងរក្សាសុវត្ថិភាពជាដើម។ នៅថ្ងៃនេះមណ្ឌលព័ត៌មានស្ដ្រីកម្ពុជា សូមលើកយកជីវៈប្រវត្ដិរបស់ អ្នកស្រី លីនដា ដែលមានបទពិសោធន៍ជិត ៦ឆ្នាំ ក្នុងតួនាទី ជាសន្ដិសុខ។
ជីវៈព័ត៌មាននេះ រៀបចំឡើងដោយលោក លៀ ស៊ីណា ៖
ការងារជាសន្ដិសុខ គឺមានតួនាទីនៅចាំការពារទ្រព្យសម្បតិ្តរបស់ក្រុមហ៊ុនឬទ្រព្យរបស់បុគ្គលណាមួយ។ ការងារនេះត្រូវបានមើលឃើញថា ប្រឈមហានិភ័យច្រើន។ តែចំណុចដែលគួរបារម្ភជាងគេនោះ គឺអំពើចោរកម្ម ដែលសន្ដិសុខប្រឈមនឹងគ្រោះថ្នាក់អាចធ្ងន់ធ្ងរ។ ជារួមការងារសន្ដិសុខ ពិតមិនស្រួលឡើយ ក៏ប៉ុន្ដែប្រាក់ខែសម្រាប់មុខតំណែងមួយនេះស្ថិតក្នុងកម្រិតទាបនៅឡើយ។
ស្ដ្រី ភាគច្រើនតែងតែចាប់យកការងារណាមួយដែលពួកគាត់គិតថា សមស្របជាមួយសមត្ថភាព និងចំណេះរបស់ពួកគាត់។ តែចំពោះការងារសន្ដិសុខនេះ បើមានស្ដ្រីចូលធ្វើការក៏នៅតិចតូចជាងការងារផ្សេងៗ ដែលមានដូចជា កម្មការិនីរោងចក្រជាដើម ព្រោះពួកគាត់មើលឃើញថា ការងារសន្ដិសុខលំបាក និងប្រឈមហានិភ័យខ្ពស់។
អ្នកស្រី ហេន លីនដា វ័យ ២៣ឆ្នាំ ស្រុកកំណើតមកពីស្រុក បរិបូណ៌ ខេត្ដកំពង់ឆ្នាំង។ បច្ចុប្បន្នអ្នកស្រីបានរៀបការរួចហើយ និងមានកូនប្រុសម្នាក់ជាចំណងដៃ រវាងអ្នកស្រី និងស្វាមី។ ស្ដ្រីវ័យក្មេងរូបនេះបានសម្រេចចិត្ដបោះបង់ចោលការសិក្សាត្រឹមថ្នាក់ទី០៩ ខណៈដែលអ្នកស្រីមើលឃើញថា អ្នកម្ដាយវ័យចំណាស់របស់ខ្លួនមានវ័យកាន់តែចាស់។ ក្រោយបោះបង់ការសិក្សាភ្លាមៗនៅឆ្នាំ២០១៣ អ្នកស្រី លីនដា បានធ្វើដំណើរមកភ្នំពេញតាមម្ដាយមីងម្នាក់ ដែលត្រូវជាសាច់ញាតិខាងម្ដាយ។ វាជាលើកទី១ហើយ សម្រាប់ស្ដ្រីវ័យក្មេងរូបនេះ ដែលចាកស្រុកកំណើត មកផ្ញើវាសនានៅភ្នំពេញ ដែលជាទឹកដីដ៏សម្បូរទៅដោយការងារច្រើនប្រភេទ។ នាងមកដល់ទីក្រុងទាំងដែលមិនបានខ្វាយខ្វល់ពីអ្វីទាំងអស់ ក្រៅពីការរកលុយដើម្បីផ្ដល់ជូនម្ដាយវ័យចំណាស់ និងជាស្ដ្រីមេម៉ាយនៅ ឯស្រុក ៖«អត់ទេបង អត់គិតអីទាំងអស់ពេលដែលមកហ្នឹង ព្រោះអីខ្ញុំអត់មានឪពុក។ ណាមួយខ្ញុំធ្វើស្រែតែពីរនាក់គាត់ (ម៉ែ) កាលហ្នឹងខ្ញុំធ្វើស្រែប្រាំង ស្រែប្រាំងហ្នឹងដល់ខែស្ទូងហើយអីអញ្ចឹង ត្រូវយកស្មៅបាញ់ថ្នាំ។ ប៉ុន្ដែស្ទូងហើយអីហើយ ត្រូវការលុយទិញថ្នាំទិញអីយកទៅបាញ់ ដល់អញ្ចឹងខ្ញុំមកធ្វើការផ្ដល់លុយឲ្យគាត់ (ម៉ែ)»។
ជាការពិតនណាក៏មើលឃើញថា ការងារជាសន្ដិសុខនេះ គឺលំបាក ហើយសម្រាប់អ្នកស្រី លីនដា ក៏ទទួលស្គាល់ដែរ ថា ការងារជាសន្ដិសុខនេះ គឺលំបាក ពិសេសសម្រាប់នាងជាស្ដ្រីថែមទៀត។ ក៏ប៉ុន្ដែអ្នកស្រីថា បើទោះជាការងារតួនាទីជាសន្ដិសុខនេះលំបាកក៏ពិតមែន ក៏ប៉ុន្ដែវាហាក់ស្ថិតនៅផ្នែកតូចមួយប៉ុណ្ណោះសម្រាប់បទពិសោធន៍ នៃការធ្វើការងារលំបាកៗជាច្រើនរបស់អ្នកស្រីកន្លងមក ៖«ធ្វើសន្ដិសុខពិបាក ព្រោះអីស្រីហើយណាមួយគេអត់យកខ្ញុំទៅដាក់មួយកន្លែងអញ្ចឹងទេ។ ពេលខ្វះគេយកខ្ញុំទៅណេះទៅឯណោះ ទៅកន្លែងហត់ ទៅអង្គុយហាលថ្ងៃក៏មានដែរ។ កន្លែងស្រួលក៏មានកន្លែងពិបាកក៏មាន មិនមែនថា ឃើញខ្ញុំស្រីឲ្យទៅនៅកន្លែងស្រួលអីមិនមែនទេ។ ពេលដែលខ្វះដឹកខ្ញុំទៅយាមកន្លែងក្ដៅក៏មាន កន្លែងម្លប់ក៏មាន។ តែខ្ញុំមិនដែលគិតថា ហត់ចង់ឈប់អីផងព្រោះខ្ញុំធ្លាប់ពិបាកពីមុនមកហើយ ហើយពិបាកប៉ុណ្ណឹងក៏អត់អីដែរ»។
ការងារតួនាទីជាសន្ដិសុខនេះ មានមនុស្សជាច្រើនរាប់តាំងពីអ្នកភូមិ រហូតដល់សាច់ញាតិរបស់សាម៉ីខ្លួនទៅទៀត គ្មាននណាម្នាក់បង្ហាញការគាំទ្រ ឬក៏លើកទឹកចិត្ដនោះទេ ផ្ទុយទៅវិញមានតែការិះគន់ និងការប្រើពាក្យឌឺដង ដៀមដាម ដែលធ្វើឲ្យអ្នកស្រី លីនដា ពេលខ្លះមានអារម្មណ៍តូចចិត្ដម្ដងៗដែរ។ តែយ៉ាងណាអ្នកស្រីមិនបានបោះបង់ការងារមួយនេះ ព្រោះតែពាក្យសម្ដីទាំងនោះឡើយ ព្រោះអ្នកស្រី គិតថា វាជាការងារស្របច្បាប់ មិនមែនជាការលួចប្លន់ទ្រព្យអ្នកដទៃ បើទោះជាវាប្រឈមគ្រោះថ្នាក់ខ្លះៗក្ដី ៖«គេធ្លាប់ថាតើបង ខ្ញុំធ្លាប់អន់ចិត្ដដែរតើ គេថា ខ្ញុំហ្នឹងចូលចិត្ដធ្វើសន្ដិសុខវាស្រួល អត់ខ្លាចទេស្រីអញ្ចឹង ខ្លាចចោរខ្លាចអីមកភ្ជង់យករបស់យកម៉ូតូអីអញ្ចឹង។ ខ្ញុំមិនមែនថា ខ្ចិល ធ្វើការសន្ដិសុខវាស្រួលទេ ខ្ញុំសមត្ថភាពខ្ញុំវាអត់ខ្លាំងដូចគេ អីក៏ដោយឲ្យតែបានប្រាក់ខែច្រើនខ្ញុំធ្វើហើយ ធ្វើអីក៏ខ្ញុំធ្វើកុំឲ្យតែការងារហ្នឹងខុសបានខ្ញុំអត់ធ្វើ »។
ស្ដ្រីវ័យក្មេងរូបនេះ បើទោះជាការសិក្សាបានតិចតូចក៏នាង មិនធ្លាប់គិតថា ទៅប្រព្រឹត្ដអំពើណាមួយដែលសង្គមស្អប់ខ្ពើមឡើយ។ អ្នកស្រីបន្ដថា ការដែលអ្នកទាំងអស់នោះនិយាយដាក់នាងដូច្នេះ ទំនងមកពីពួកគេមិនបានដឹងពីការលំបាករបស់អ្នកស្រី ដែលបានជួបប្រទះតាំងពីក្មេងមក ក្នុងគ្រួសារដែលមានជីវភាពក្រីក្រ ហើយកំព្រាឪពុកថែមទៀត។ អ្នកស្រី លីនដា សំណូមពរដល់អ្នកដែលតែងតែចាំបេះបោច រឿងរ៉ាវរបស់អ្នកដទៃ សូមឲ្យបញ្ឈប់ការធ្វើបែបនេះ ហើយគួរតែមើលសិន ថា តើមូលហេតុអ្វីបានជាស្ដ្រីមួយរូបសុខចិត្ដចាប់យកអាជីពជា សន្ដិសុខ ៖«ចង់ផ្ដាំទៅថា កុំតែមើលគេមក ថាធ្វើសន្ដិសុខហ្នឹងគេខ្ចិលគេស្រួល អត់ចង់ពិបាកមិនមែនថា អញ្ចឹងទេ។ ខ្ញុំគិតថា ប្រាក់ខែបានសមរម្យនិងខ្ញុំខ្ញុំធ្វើហើយ ខ្ញុំមិនមែនថា ធ្វើការហ្នឹងស្រួលបានធ្វើ មកតែអង្គុយ មកដើរ ងើបអង្គុយៗ មកយកលុយគេស្រួលអញ្ចឹងទើបខ្ញុំធ្វើទេ អត់ទេ ខ្ញុំគិតថា បានប្រាក់ខែមកសមនឹងចំណេះខ្ញុំ»។
យ៉ាងណានៅឆ្នាំទី០៦ នៃការមកដល់ទីក្រុងភ្នំពេញនេះ អ្នកស្រី ហេន លីនដា បានផ្លាស់ប្ដូរការងារស្នូលពីសន្ដិសុខ ទៅជាជំនួយការចុងភៅវិញ។ តែបើទោះជាអ្នកស្រី មានការងារស្នូលជាជំនួយការចុងភៅក្ដី ក៏ប៉ុន្ដែអ្នកស្រី នៅតែមិនបោះបង់ការងារជាសន្ដិសុខនេះ ដោយអ្នកស្រីតែងតែឈ្លៀតទៅធ្វើនៅពេលដែលមានកន្លែងណាត្រូវអ្នកជំនួស១ថ្ងៃ ឬកន្លះថ្ងៃ។ អ្នកស្រីលើកទឹកចិត្ដដល់ស្ដ្រីគ្រប់រូប ត្រូវតែមានការងារផ្ទាល់ខ្លួនមួយជាក់លាក់ ដោយមិនត្រូវភ័យខ្លាចការលំបាក ហើយរង់ចាំតែស្វាមីចិញ្ចឹមនោះទេ។ អ្នកស្រីថា ការមានប្រាក់ចំណូលខ្លួនឯង គឺបង្ហាញថា ជាភរិយា ជាម្ដាយ ដ៏រឹងមាំម្នាក់៕
