ស្របពេលដែលប្រទេសកម្ពុជាកំពុងតែមានការអភិវឌ្ឍ សម្ភារៈបរិក្ខារទំនើបៗជាច្រើនប្រភេទត្រូវបាននាំចូលពីបរទេស ក្នុងនោះក៏មានទូរស័ព្ទស្មាតហ្វូន (Smart Phone) ផងដែរ។ ទូរស័ព្ទស្មាតហ្វូននេះមានតួនាទីច្រើនយ៉ាង ដូចជាឧបករណ៍ចាក់បទចម្រៀងមើលវីដេអូ ប្រើអ៊ីម៉ែល លេងហ្វេសប៊ុក រួមជាមួយតួនាទីជាច្រើនទៀត ជាពិសេសគឺកាម៉េរ៉ាថតរូប។ ដោយសារតែកាម៉េរ៉ារបស់ទូរស័ព្ទស្មាតហ្វូននេះហើយ ទើបធ្វើឱ្យអ្នកប្រកបរបរថតរូបនៅតាមរមណីយដ្ឋានមួយចំនួន ក្នុងរាជធានីភ្នំពេញកំពុងបាត់ចំណូលប្រចាំថ្ងៃ។ តើអ្នកប្រកបរបរថតរូបតាមទីសាធារណៈយល់ឃើញបែបណាចំពោះករណីទូរស័ព្ទស្មាតហ្វូននេះ?
កញ្ញា មឿង ស្រីភា មានភារៈនាំលោកអ្នកនាងទៅជួបអ្នកថតរូបទាំងនោះ ៖
នៅក្រោមម្លប់ឈើធំមួយដើមក្នុងរមណីយដ្ឋានវត្តភ្នំ មានអ្នកថតរូបប្រុសស្រីជាច្រើនកំពុងអង្គុយជជែកគ្នា ខណៈពួកគេកំពុងរង់ចាំដើរកម្សាន្តហៅថតរូប។ បុរសវ័យប្រមាណជាង៣០ឆ្នាំម្នាក់ គឺលោក ឌី សុភា កំពុងឈរជជែកគ្នាជាមួយអ្នកថតរូបទាំងនោះ។
ខណៈកំពុងរង់ចាំហៅភ្ញៀវចូលថតរូប លោកបានប្រាប់ឱ្យដឹងថា សព្វថ្ងៃនេះប្រាក់ចំណូលរបស់ជាងថតរូប កំពុងថយចុះចន្លោះពី ៧០% ទៅ ៨០% ដោយសារតែមានបចេ្ចកវិទ្យាទំនើបៗច្រើន។ លោកថា កាលពីមុនប្រាក់ចំណូលក្នុងមួយថ្ងៃបាន២ឬ៣ ម៉ឺនរៀល តែបច្ចុប្បន្ន ប្រាក់ចំណូលបានធ្លាក់ចុះច្រើន ទើបរូបលោកត្រូវដើរថតចល័តគ្រប់ទីកន្លែង ជាពិសេសនៅតាមទីវត្តអារាម ឬទីកន្លែងកម្សាន្តនានា។
«ថតចុះខ្សោយជាងមុន ព្រោះឥឡូវនេះវាការអភិវឌ្ឍ វាច្រើនដល់ពេលចឹង ទូរស័ព្ទដូចជាអីហ្នឹង វាទំនើបៗ ដល់ចឹងការរកស៊ីវាចុះថោក ៧០% ទៅ ៨០% ដោយសារអតិថិជនឥឡូវគេមកភាគច្រើន គេយកទូរស័ព្ទថត ឬក៏ឡេបថប់ ឡេបអីចឹង។ ដល់ពេលចឹងមិនដូចសម័យមុន សម័យមុនវាមានតែម៉ាស៊ីនទេ អត់មានទូរស័ព្ទណាទំនើបៗទេ។ និយាយទៅភាគច្រើនមិនសូវបាន ពីមុនថាក្នុងមួយថ្ងៃវាអាចបានពីរ បីម៉ឺន បួន ប្រាំម៉ឺនចឹង។ ដល់ឥឡូវនេះបីថ្ងៃមិនទាន់បានផង។ ពីមុនខ្ញុំថតនៅហ្នឹងរយៈពេល ៨ឆ្នាំ តែឥឡូវហ្នឹង វាទីតាំងវត្តភ្នំវារកលែងបាន។ អ៊ីចឹងខ្ញុំចេះតែដើរចល័តតាមវត្តតាមអ៊ីចឹងណា។ ទាល់តែដើរថតរោងការអ៊ីចឹងទៅនាយឱ្យ អីទៅ ហើយទៅវត្ត ទៅអីចឹងទៅ កម្មវិធីបុណ្យអចឹង ហ្នឹងបានអាចទប់គ្រួសារយើង។ បើនៅវត្តភ្នំនេះរកមិនបានទេឥឡូវ»។
ចំណែកលោក ឌឿន ជាអ្នកប្រកបរបរថតរូបនៅរមណីយដ្ឋានវត្តភ្នំដែរនោះ បាននិយាយប្រហាក់ប្រហែលគ្នាដែរថា ក្នុងមួយថ្ងៃលោកអាចរកចំណូលបានប្រហែលតែ ១ម៉ឺន ឬ ២ម៉ឺនរៀលប៉ុណ្ណោះ។ លោកថា សព្វថ្ងៃការថតរូបមានការធា្លក់ចុះ ព្រោះភ្ញៀវដែលមកកម្សាន្តភាគច្រើន ថតរូបតាមទូរស័ព្ទដៃរបស់ពួកគេ។
លោកបន្ថែមថា កាលពីមុនមានភ្ញៀវថតរូបច្រើន ព្រោះនៅរមណីយដ្ឋានវត្តភ្នំមានសត្វស្វា ឬ សត្វដំរី តែបច្ចុប្បន្នមិនមានសត្វទាំងនោះទៀតទេ ទើបធ្វើឱ្យភ្ញៀវមិនសូវថតរូបដូចមុន។ លោកថា ថតរូបមួយសន្លឹកថ្លៃជាង ៣០០០ រៀលប៉ុណ្ណោះ ហើយភ្ញៀវក៏មិនរង់ចាំយូរដែរ គឺចាំប្រហែលជា ៥ ទៅ៦ នាទី រួចជាការស្រេច។ លោកថា «ចំណូលមួយថ្ងៃបានមួយម៉ឺនជាងពីរម៉ឺនហ្នឹង គ្រាន់ថាឥឡូវចុះថយជាងមុន ឆ្ងាយពីមុនមកគេអត់មានទូស័ព្ទទំនើបៗ ឥឡូវគេប្រើទូរស័ព្ទទំនើបៗ អត់សូវមានពីណាគេថតទេឥឡូវ ដូចថាយើងហៅគេទៅ ភាគច្រើនគេមានទូរស័ព្ទ។ ពីមុនមកដូចថាសម្បូរ អ្នកថតណាស់ មានស្វា មានដំរីអីទៅសម្បូរណាស់ឥឡូវអត់ទេស្ងាត់មនុស្សមែនទែន ។ ថតភ្លាម យកភ្លាម តែប្រហែលជាប្រាំនាទីជាងអីហ្នឹង ព្រោះអីយើងមានម៉ាស៊ីនផ្ដិតនឹងឥឡូវណ៎ះ មួយសន្លឹក៣០០០»។
អ្នកដើរកម្សាន្តនៅរមណីយដ្ឋានវត្តភ្នំម្នាក់ គឺកញ្ញា ណា ភីន មកពីខេត្តព្រះវិហារ។ កញ្ញានិយាយថា កញ្ញាចូលចិត្តថតរូបដាក់ក្នុងទូរស័ព្ទដៃខ្លួនឯងផ្ទាល់ ព្រោះថា បើជួលជាងថតរូបឱ្យនោះកញ្ញាត្រូវចំណាយលុយទៅលើការថតរូបនោះ។ «ខ្ញុំមកដើរមកលេងតែឯង ខ្ញុំចូលចិត្តថតដាក់ទូរស័ព្ទដាក់ពីមុខហ្មង អត់សូវថតឱ្យគេថតទេ ព្រោះអីអស់លុយ ជួនកាលចឹង ខ្ញុំទៅថតមុខវាំងអីចឹងណ៎ះ ចាសនឹងបានយើងយូរៗយើងថតដាក់មើលម្ដងអីចឹងណា»។
យុវតីដែលជាអ្នកទេសចរម្នាក់ទៀត ដែលកំពុងដើរកម្សាន្តជាមួយមិត្តភក្ដិនៅរមណីយដ្ឋានវត្តភ្នំដែរនោះ គឺកញ្ញា ណេង ស្រីណុច ជានិស្សិតនៃវិទ្យាស្ថានពហុបច្ចេកទេស។ កញ្ញាបាននិយាយថា ភាគច្រើនកញ្ញាចូលចិត្តថតរូបដោយប្រើទូរសព្ទដៃ ព្រោះកញ្ញាគិតថា ការថតរូបក្នុងទូរស័ព្ទដៃធ្វើឱ្យកញ្ញាចង់មើលរូបភាពពេលណាក៏បាន ហើយទូរសព្ទ័ដៃអាចថតរូបបានច្រើនថែមទៀតផង «ខ្ញុំភាគច្រើន ចូលចិត្តថតជាមួយនឹងទូរស័ព្ទដៃរបស់ខ្ញុំ ពីព្រោះខ្ញុំគិតថាបើសិនជាខ្ញុំថតក្នុងទូរស័ព្ទដៃខ្ញុំ ខ្ញុំចង់បើកមើលពេលណាពេលហ្នឹង ហើយវាអាចថតបានច្រើនសន្លឹកទៀត។ បើខ្ញុំដើរជាមួយគ្រួសារ ខ្ញុំអាចជួលគេថតហើយខ្លះទៀតខ្ញុំថតទូរស័ព្ទដៃដែរ»។
ចំណែកអ្នកស្រី ថាន់ សារៀម មកពីខេត្តស្វាយរៀងកំពុងដើរកម្សាន្តជាមួយក្រុមគ្រួសារនៅមុខព្រះបរមរាជវាំង បាននិយាយថា អ្នកស្រីចូលចិត្តថតរូបជាលក្ខណ:គ្រួសារ តាមទូរស័ព្ទដៃហើយពេលខ្លះ អ្នកស្រីតែងតែជួលជាងឱ្យថតរូបដែរ ដើម្បីបានរូបថតល្អ ទុកដាក់តាំងឱ្យកូនមើលនៅពេលខ្លួនចាស់ជរា «ចូលចិត្តថតជាលក្ខណ:គ្រួសារ ចង់ថតទូរស័ព្ទដៃ ថតមើលលេងអីចឹងណា ហើយថតជារូបចឹងទៅឱ្យគេផ្ដិតមកជាសន្លឹកចឹងទុកតាំងមើលទៅថ្ងៃក្រោយទៀត។ ភាគច្រើនខ្ញុំចង់ជួលគេថតឱ្យមានជាសន្លឹកចឹងណា៎! ដាក់តាំងទុកមើលថ្ងៃក្រោយចឹងទៅអនាគតទៅព្រោះខ្ញុំថតអី ព្រោះខ្ញុំថតជាសន្លឹកចឹងទុកឱ្យកូនមើលទៅអនាគតពេល ដែលខ្ញុំចាស់អីចឹងទៅហើយណា៎!»។
រីឯអ្នកប្រកបរបរថតរូបនៅមុខព្រះបរមរាជវាំងឯណោះវិញ គឺលោក ស៊ួង នួន មានវ័យជាង៤០ឆ្នាំ។ ខណៈកំពុងរង់ចាំភ្ញៀវថតរូប លោកបាននិយាយថា ភាគច្រើនភ្ញៀវមកពីតាមជនបទ ចូលចិត្តថតរូបច្រើនជាងអ្នកនៅទីក្រុងភ្នំពេញ។ លោកថា ប្រាក់ចំណូលបានពីការថតរូប បានចំណេញតិចតូចប៉ុណ្ណោះ ព្រោះត្រូវចំណាយទៅលើទឹកថ្នាំ និងម៉ាស៊ីនព្រីន។ លោកបន្ថែមថា បានជាលោកចាប់យកអាជីពជាអ្នកថតរូប ព្រោះលោកជាយោធិនពិការ ហើយការងារនេះមានភាពងាយស្រួល ដោយមិនចាំបាច់ប្រើកម្លាំងខ្លាំងដូចការងារផ្សេង។
លោកថា៖ «ភ្ញៀវតាមក្រុងភ្នំពេញកម្រថតណាស់ បើថាប្រហែល ១០០នាក់អីហ្នឹងប្រហែលជាពីរបីនាក់នឹងថត ភាគច្រើនគេមកពីជនបទជួនកាល៥០%គេអាចថត។ បើសិនជាយើងថតមួយថ្ងៃបានឧទាហរណ៍ថាហេង៤ម៉ឺន ចឹងផាត់ទឹកថ្នាំផាត់អីទៅវាសល់មួយម៉ឺនពីរ ម៉ឺនអីចឹងទៅអាហ្នឹងសល់ចំណេញ ហើយនៅយើងស៊ីចាយណេះណោះទៀត ជួនកាលវាទាល់ដើមក៏មាន វាអត់ទៀង។ បានជាខ្ញុំចាប់យកអាជីពអ្នកថត ព្រោះអាជីពអ្នកថតវាអត់លំបាកទេ។ ណាមួយខ្ញុំជាយោធិនពិការ ពិការជើងណា៎! បើសិនជាខ្ញុំទៅលីសែងអី គឺខ្ញុំទៅមិនរួច ។ អញ្ចឹងខ្ញុំយកអាជីពថត វាការងារវាអត់ធ្ងន់ទីមួយ ទីពីរវាអាចទទួលយកបានការងារហ្នឹងណា៎!»៕
