ភ្នំពេញ៖ ទោះប្រឈមមុខនឹងបញ្ហាជាច្រើនក្នុងការរស់នៅ មិនអាចប្រើដៃដើម្បីសរសេរអក្សរនិងធ្វើកិច្ចការផ្សេងៗបានដូចគេ ក៏យុវតីពិការដៃទាំងសងខាងវ័យ ២០ ឆ្នាំ ប៉ាត់ គឹមអុី តែងចិញ្ចឹមចិត្តប្រាថ្នាចង់ក្លាយខ្លួនជាគណនេយ្យករមួយរូបនៅថ្ងៃអនាគត។ ពិការភាព មិនមែនជាឧបសគ្គរាំងស្ទះក្តីស្រមៃឡើយ ព្រោះ គឹមអុី បានកំណត់គោលដៅនិងឆន្ទៈក្នុងជីវិតច្បាស់ណាស់ថា ខ្លួននឹងបញ្ចប់ការសិក្សាថ្នាក់បរិញ្ញាបត្រជំនាញគណនេយ្យឱ្យបានជោគជ័យ នឹងក្លាយជាម្ចាស់អាជីវកម្មមួយនៅថ្ងៃអនាគត។ តើមានមូលហេតុអ្វីជំរុញឱ្យយុវតីប្រើជើងសរសេរអក្សរជំនួសដៃរូបនេះ ចង់សម្រេចបំណងប្រាថ្នារបស់ខ្លួន?
ទោះបីជាមានកាយសម្បទាពុំគ្រប់លក្ខណៈដូចគេឯង ក៏ គឹមអុី ពុំបានផ្ដេកផ្ដួលតាមព្រេងវាសនាឡើយ ព្រោះនាងព្យាយាមធ្វើអ្វីៗឲ្យបានដូចមនុស្សធម្មតា ព្រមទាំងខំសិក្សា ហើយទទួលបានលទ្ធផលល្អទៀតផង។ សព្វថ្ងៃ យុវតីមានការតស៊ូក្នុងជីវិតរូបនេះ កំពុងសិក្សាថ្នាក់បរិញ្ញាបត្រជំនាញគណនេយ្យ នៅវិទ្យាស្ថានគ្រប់គ្រងនិងអភិវឌ្ឍន៍ (IMD) ឆ្នាំទី ៣ ស្ថិតនៅទីរួមខេត្តពោធិ៍សាត់។ ប៉ាត់ គឹមអុី ជាកូនទី ៤ ក្នុងគ្រួសារត្រកូលកសិករ និងមានបងប្អូនស្រីទាំងអស់ ៤ នាក់ រស់នៅភូមិអូរអាចម៍កុក ឃុំអូរសន្តាន់ ស្រុកក្រគរ ខេត្តពោធិ៍សាត់។ បងស្រីទាំងបីនាក់ ពុំបានបន្តការសិក្សាថ្នាក់មហាវិទ្យាល័យដូច គឹមអុី ឡើយ ព្រោះតែស្ថានភាពគ្រួសារក្រីក្រ។
និស្សិតពិការដៃតែមិនពិការចិត្ត គឹមអុី បាននិយាយដោយក្តីសង្ឃឹមថា៖ «ខ្ញុំចង់ឱ្យគោលដៅរបស់ខ្ញុំបានសម្រេច ព្រោះការងារគណនេយ្យធ្វើការនៅមួយកន្លែង… យ៉ាងហោចណាស់នៅថ្ងៃអនាគតខ្ញុំអាចក្លាយជាម្ចាស់អាជីវកម្មអ្វីមួយនៅស្រុកភូមិរបស់ខ្ញុំ គឺគ្រប់គ្រាន់ហើយសម្រាប់ខ្ញុំ»។
យុវតីមានស្រុកកំណើតនៅខេត្តពោធិ៍សាត់រូបនេះ បានបន្តរៀបរាប់ទៀតថា៖ «ខ្ញុំពិការដៃតាំងពីកំណើតប្រើជើងជំនួស ពេលខ្លះអន់ចិត្ត ប៉ុន្តែខ្ញុំអាចប្រើជើងសរសេរបាន… ខ្ញុំអត់មានដៃស្តាំ ហើយដៃឆ្វេងរបស់ខ្ញុំមានតែម្រាមពីរទេ ហើយប្រើទៅអត់មានកម្លាំង ប្រើក៏អត់កើតសូម្បីតែកាន់ប៊ិចសរសេរ ប៉ុន្តែខ្ញុំអាចជិះកង់បានដោយខ្លួនឯង វាយកុំព្យូទ័រ ព្រមទាំងធ្វើកិច្ចការងារផ្ទះបានខ្លះៗ»។
ទោះជាជីវិតជួបការលំបាកធ្លាប់បាក់ទឹកចិត្ត ប៉ុន្តែ គឹមអុី បាននិយាយដោយមានទំនុកចិត្តចំពោះខ្លួនឯងថា ភាពរឹងមាំដែលខ្លួនមានរហូតមកដល់ថ្ងៃនេះ មានការជួយជ្រោមជ្រែងលើកទឹកចិត្តពីក្រុមគ្រួសារ មិត្តភក្តិ លោកគ្រូអ្នកគ្រូ ព្រមទាំងមនុស្សនៅជុំវិញខ្លួន។
លោក លឹម សឹម អាយុ ៥១ ឆ្នាំជាឪពុករបស់ គឹមអុី បានឱ្យដឹងថា៖ « ខ្ញុំនិងភរិយាតែងជំរុញលើកទឹកចិត្តកូនឱ្យខិតខំរៀនជានិច្ច ព្រោះការសិក្សាអាចឱ្យគេមានអនាគតនៅថ្ងៃខាងមុខ… ខ្ញុំអត់មានអ្វីឱ្យគេទេ មានតែខំជួយទៅតាមអ្វីដែលខ្ញុំមាន។ ខ្ញុំពិតជាអាណិតគេខ្លាំងណាស់ ហើយខ្ញុំសង្ឃឹមថាគោលបំណងរបស់កូននឹងបានសម្រេចតាមរយៈការតស៊ូព្យាយាមរបស់គេរាល់ថ្ងៃនេះ»។
លោក ម៉ែន សិទ្ធី នាយកវិទ្យាស្ថានគ្រប់គ្រងនិងអភិវឌ្ឍន៍ (IMD) ដែលបានផ្តល់អាហារូបករណ៍ដល់យុវតី ប៉ាត់ គឹមអុី សិក្សាជំនាញបរិញ្ញាបត្រគណនេយ្យបានប្រាប់មណ្ឌលព័ត៌មានស្ត្រីថា ការផ្តល់ឱកាសដល់ជនពិការឱ្យទទួលបានការសិក្សា ការអប់រំ គឺជាការជួយដល់ជនពិការឱ្យមានក្តីសង្ឃឹមសម្រាប់អភិវឌ្ឍសមត្ថភាពផ្ទាល់ខ្លួននៅថ្ងៃខាងមុខ។ «ការផ្តល់ឱកាសសិក្សាដល់កញ្ញា ប៉ាត់ គឹមអុី នៅពេលនេះ គ្រាន់តែជំហ៊ានដំបូងនៃការចាប់ផ្តើមរបស់យុវតីពិការម្នាក់នេះតែប៉ុណ្ណោះ តាមពិតទៅនាងត្រូវបានក្រុមគ្រួសារ លោកគ្រូអ្នកគ្រូ មិត្តភក្តិជំរុញនិងជួយលើកទឹកចិត្តរួចស្រេចទៅហើយ ប៉ុន្តែអ្វីដែលខ្ញុំនិងអ្នកដទៃទៀតចង់បាន ជាការឆ្លើយតបទៅនឹងតម្រូវការរបស់អ្នកពិការ ខ្ញុំចង់ឱ្យមានស្ថាប័នការងារ អង្គភាពការងារ ឬស្ថាប័នការងាររដ្ឋណាមួយផ្តល់ឱកាសការងារដល់ជនពិការនៅថ្ងៃខាងមុខ។ អ្នកពិការគាត់មានក្តីសង្ឃឹមហើយ តែសូមជួយផ្តល់ក្តីសង្ឃឹមឱ្យគាត់បន្តទៀត តាមរយៈការផ្តល់ការងារសមស្របណាមួយដល់គាត់»។
តាមការឱ្យដឹងពីយុវតីខាងលើនេះ កាលរៀននៅវិទ្យាល័យមានអង្គការមួយចំនួនបានជួយផ្តល់សម្ភារៈសិក្សាមានសៀវភៅ ប៊ិចជាដើម ប៉ុន្តែនៅពេលរៀនថ្នាក់មហាវិទ្យាល័យពុំមានអង្គការណាជួយឡើយ លើកលែងតែលោកនាយកវិទ្យាស្ថានគ្រប់គ្រងនិងអភិវឌ្ឍន៍ បានផ្ដល់ឱ្យសិក្សាដោយពុំបាច់បង់ប្រាក់ ក្រៅពីនេះជាបន្ទុករបស់គ្រួសារ។
ដើម្បីបន្តការសិក្សារបស់ខ្លួនរាល់ថ្ងៃសៅរ៍ អាទិត្យ គឹមអុី ត្រូវចំងាយផ្លូវ ៣០ គីឡូម៉ែត្រពីផ្ទះឡើងមកទីរួមខេត្តដើម្បីសិក្សាបរិញ្ញាបត្រគណនេយ្យដែលខ្លួនស្រឡាញ់។ ក្នុងមួយថ្ងៃត្រូវចំណាយប្រាក់ ១ ម៉ឺនរៀលសម្រាប់ការធ្វើដំណើរទៅមកតាមរថយន្តឈ្នួល ហើយជាទូទៅត្រូវចំណាយអស់ ៥ ម៉ឺនរៀលសម្រាប់រយៈពេល ២ ថ្ងៃ ក្នុងមួយសប្តាហ៍។
ចុងក្រោយនិស្សិតពិការដៃទាំងសងខាងកំពុងសិក្សាជំនាញគណនេយ្យរូបនេះ និយាយដោយជឿកជាក់ចំពោះខ្លួនឯងថា៖ « ខ្ញុំនឹងធ្វើឱ្យក្តីសុបិនរបស់ខ្ញុំក្លាយជាការពិតនៅថ្ងៃណាមួយ ហើយខ្ញុំនឹងតស៊ូរហូតដល់ទីបញ្ចប់ ព្រោះនៅពេលដែលបានរៀននៅមហាវិទ្យាល័យខ្ញុំមានការយល់ដឹងរឿងរ៉ាវច្រើននៅក្នុងសង្គម និងរៀនពីសង្គមបានច្រើន… ខ្ញុំនៅតែត្រូវការ ការគាំទ្រ ការលើកទឹកចិត្ត ទើបអាចសម្រេចបំណងមួយនេះបាន»៕
