យោងតាមប្រវត្តិសាស្ត្រខ្មែរ នៅក្នុងសម័យនគរភ្នំ ខ្មែរមានមហាវីរៈក្សត្រីយ៍មួយព្រះអង្គ ដែលបានគ្រប់គ្រងដែនដីខ្មែរ គឺព្រះនាងលីវយី ឬ ព្រះនាងសោមា។
នៅក្នុងសម័យ ឧដុង្គ ពេលស្ដេច អង្គចន្ទ សុគតនៅឆ្នាំ ១៨៣៤ ដោយសារព្រះអង្គគ្មានបុត្រាដើម្បីស្នងរាជ្យ ដែលជាការលំបាកមួយក្នុងការផ្ដល់រជ្ជទាយាទ ព្រោះសម័យនោះគេមិនមានរជ្ជទាយាទស្ត្រីនោះទេ។ ព្រះមហាក្សត្រអង្គចន្ទ មានបុត្រីបួនអង្គ គឺក្សត្រីអង្គប៉ែន អង្គម៉ី អង្គពៅ និងអង្គស្ងួន។
តាមអ្នកប្រវត្តិសាស្ត្រខ្មែរគឺ លោក សំបូ ម៉ាណ្ណារ៉ា បានបញ្ជាក់ក្នុងសម័យនោះថា កម្ពុជាកំពុងតែជួបបញ្ហា មានការប្រទាញប្រទង់ដោយ អាណ្ណាម និង អយុធ្យា មានឥទ្ធិពលមកលើកម្ពុជាយ៉ាងខ្លាំង។ ឆ្នាំ១៨៣៤ ព្រះនាងអង្គម៉ី ត្រូវបានស្តេច អាណ្ណាម ព្រះអង្គ មិញ ម៉ាង លើកឲ្យឡើងគ្រងរាជ្យ។ ក្នុងសម័យកាលនោះ មានការបែកបាក់ជាតិយ៉ាងខ្លាំង ដោយសារឥទ្ធិពល អាណ្ណាមខ្លាំងពេកមកលើ កម្ពុជា។ យ៉ាងណា ក៏ព្រះនាងអង្គម៉ី បានសោយរាជ្យបានតែ៣ ឆ្នាំប៉ុណ្ណោះ។
តើកត្តាអ្វីខ្លះដែលធ្វើឱ្យព្រះនាងអង្គម៉ី បានឡើងគ្រងរាជ្យ?
ដើម្បីជ្រាបកាន់តែច្បាស់តទៅនេះ សូមស្ដាប់បទសម្ភាសន៍ រវាងកញ្ញា ច្រឹក ស្រីអូន និងលោកសាស្ត្រាចារ្យ សំបូ ម៉ាណ្ណារ៉ា ដូចតទៅ៖
