កំពង់ធំ៖ របបវាលពិឃាត ប៉ុល ពត បានកាប់សម្លាប់មនុស្សជាច្រើន ហើយបានបន្សល់ទុកនូវក្មេងកំព្រា ស្រ្តីមេម៉ាយ និងប្រជាពលរដ្ឋសូវចេះអក្សរជាច្រើន។ អ្នកស្រី នង សី ជាយុវតីមួយរូបដែលបានរួចផុតជីវិតពីការកាប់សម្លាប់ក្នុងរបបនេះ ហើយអ្នកស្រីចាប់ផ្តើមជីវិតការងារជាក្រុមប្រឹក្សាតាំងពីបែករបបអាវខ្មៅរហូតដល់ពេលបច្ចុប្បន្ន។

សិក្សាបានត្រឹមថ្នាក់ទី ៩ ជំនាន់ដើម អ្នកស្រី នង សី បច្ចុប្បន្នបំរើការងារជាក្រុមប្រឹក្សាឃុំឈូកខ្សាច់ ស្រុកបារាយណ៍ ខេត្តកំពង់ធំ។ រយៈពេល ៤០ ឆ្នាំក្នុងអាជីពការងារជាស្រ្តីក្រុមប្រឹក្សានេះ អ្នកស្រី នង សី បានរំលឹកថា ក្នុងសម័យគ្រាប់ផ្លោងយុវជនពុំបានរៀនងាយស្រួយដូចពេលបច្ចុប្បន្ននេះទេ ប៉ុន្តែសម្រាប់អ្នកស្រី បានតស៊ូខិតខំរៀនសូត្រព្រោះអ្នកស្រីយល់ថា មានតែការសិក្សាទេ ដែលអាចធ្វើឱ្យជីវិតប្រសើរ។

បច្ចុប្បន្នអ្នកស្រី នង សី ទទួលបន្ទុកខាងកិច្ចការនារី និងកុមារក្នុងភូមិចំនួន ១៤ ដែលត្រូវទទួលខុសត្រូវដោះស្រាយរាល់បញ្ហាដែលកើតមានចំពោះកុមារ និងស្រ្តី។

ស្រ្តីក្រុមប្រឹក្សាសក់ខ្លីប្រះស្មារូបនេះបន្តថា ការបញ្ចេញមតិយោបល់ក្នុងការជួយកែតម្រូវរាល់របាយការណ៍ និងកំណត់ហេតុ គឺក្រុមប្រឹក្សាឃុំតែងទទួលយកគំនិតអ្នកស្រីគ្រប់គ្នា។ អ្វីជាក្តីរំពឹងរបស់អ្នកស្រីគឺចង់បំរើប្រជាពលរដ្ឋឱ្យបានល្អ ហើយចង់ឃើញឃុំស្រុកមានការរីកចម្រើនគ្រប់វិស័យ។ មួយវិញទៀតអ្នកស្រី ចង់លើកកម្ពស់ស្រ្តីទូទៅឲ្យមានភាពក្លាហាន និងហ៊ានសម្រេចចិត្តដោយខ្លួនឯង និងចូលរួមរាល់សកម្មភាពភាពដែលមាននៅក្នុងឃុំ។

អ្នកស្រី សុខា ពលរដ្ឋមួយរូបរស់នៅភូមិសិរីរាជ្យ បានឱ្យដឹងថា ពេលអ្នកស្រីជួបការលំបាកអ្នកស្រីតែងរៀបរាប់ពីទុក្ខលំបាកប្រាប់ទៅអ្នកស្រី នង សី ដើម្បីឱ្យជួយដោះស្រាយបញ្ហាក្នុងគ្រួសារខ្លួន ដែលប្ដីតែងតែប្រើអំពើហឹង្សាជារឿយ។ អ្នកស្រី សុខា ប្រាប់ថា នៅពេលមានស្រ្តីជាក្រុមប្រឹក្សាដូច្នេះ ពលរដ្ឋពិសេសស្រ្តី មានភាពងាយស្រួលក្នុងការពិភាក្សា ដោះស្រាយបញ្ហារបស់ស្រ្តីដូចគ្នា។ អ្នកស្រី សុខា ត្រែកអរជាខ្លាំងនៅពេលដែលក្នុងឃុំមានក្រុមប្រឹក្សាឃុំជាស្រ្តី៕

អត្ថបទខ្លីសរសេរដោយ ពោ គឹមសេង យុវជនខេត្តកំពង់ធំ ជាសិក្ខាកាមក្នុងវគ្គបណ្តុះបណ្តាលអំពីអក្ខរកម្មព័ត៌មាន និងប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ (MIL) រៀបចំដោយមណ្ឌលព័ត៌មានស្រ្តីកម្ពុជា(WMC) ក្រោមជំនួយបច្ចេកទេសពីអង្គការអភិវឌ្ឍន៍ប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយអាឡឺម៉ង់(DW)។